Kirstens favoriete kind, een zesdeklasser van Agriculture Silverside High School in Overland Park, Kansas, wilde dat een make-upgebruiker een make-uplijn voor haar zou maken. Dat was dus mijn werk. Op een dag kreeg ik een telefoontje van een luchtagent en ze vroeg me om onmiddellijk te komen werken. Ze liet me een kleine, doorzichtige plastic doos op haar bureau zien. Toen werd me uitgelegd dat ze een ongebruikte make-upset op de grond had gevonden en me vroeg om naar buiten te rennen om de originele set cosmetica te vinden.
Toen ontdekte ik dat mijn oude make-up nog op de grond lag! Het was een T min 4 eau de cologne en foundation voor de oogschaduw van mijn dochter (nu mijn kleindochter). Ik kon het niet geloven. Mijn dochter had de make-up nog in de doos. Ik begon eigenlijk ongecontroleerd te huilen terwijl ik myocker stevig vasthield door de rigoureuze fysieke behoeften van mijn werk. Ik maakte een bocht van 180 en zei: "Je hebt een minuut."
Pauze. De adem van weleer keerde terug met het broodnodige amusement in mijn toon.
"De make-up zit precies in de doos, wees gerust."
Ze zette de doos gewoon neer. Toen pakte ze twee andere dozen van de stapel achter in de leerlooier- en make-upafdeling en zei: 'Nu is er een verhaal.'
Ik zat verschrikt en realiseerde me iets. Dit waren geen oude make-up sets. Het waren nieuwe cosmetica. Dezelfde make-up die mijn dochter gebruikt. Dezelfde make-up die ik voor haar verjaardag kocht. Voor mijn dochter betekent verjaardagsmake-up make-up die ik haar kocht toen ze een baby was.
Ik keek naar de nagels van mijn dochter. Ze had korte, stompe nagels. En haar nagellak zag er verschrikkelijk uit. Ze gebruikte deze lak keer op keer, zowel voor- als achternagels. Bovendien vielen haar schoenen een voor een uit. Tegen het einde van het jaar had ik geen enkel kledingstuk van haar meer. Ik had geen enkele kras op haar jurk. Ik nam haar op een dag mee naar het winkelcentrum om een Halloween-kostuum op te halen, maar ik werd niet al te opgewonden omdat ik geen fatsoenlijk kostuum kon vinden (niet dat ik meer dan bereid ben $ 80 uit te geven aan een kostuum, maar $ 80 voor een Halloweenkostuum…).
Ik dacht na over wat ik had geleerd en keek naar de make-up die ik in het warenhuis had gekocht. Ik heb een foto van mezelf gemaakt en dit is wat ik terug kreeg (hier zichtbaar zoals het was op een ander computerscherm op het moment van schrijven).
Om te beginnen droeg ik mascara… alweer. Mascara voor lange afstanden… Ik denk dat het mascara en wat foundation kan zijn geweest. Je vraagt je misschien af: "Waarom heb ik zoveel mascara en waarom heb ik zoveel foundation nodig?" Nou, ik heb extreem hoge wimpers en moet ze af en toe bedekken. Ik heb vrienden die me steeds vertellen dat ze op stekelvarkens lijken.
Ik heb ook poederblush, oogschaduw, eyeliner, lipliner en foundation voor mannen gebruikt. Wat eyeliner betreft, heb ik een klein beetje eyeliner en een puntje zwarte eyeliner gebruikt voor de bovenste wimpers. Daarop heb ik de Makeup Forever Foundation van Jan Tana Lentingte aangebracht. Ik vind foundation geweldig, maar na ongeveer vijf minuten werd mijn onderooggebied vettig en leek het verstopt te zijn. Ik leerde van de meest recente make-uplijn dat de meeste foundation niet goed is voor je huid.
Ik was op zoek naar een dekbedovertrek voor een van mijn jassen (op een dag wordt het bij mij bezorgd). Ik vergat mijn jassen thuis, dus ik dacht bij mezelf "wat kan ik doen?" Ik zette de computer aan en ging naar de accessoireruimte van het winkelcentrum. Ik pakte een paar jassen, een hoed, handschoenen, haarborstels, een paar kleine spulletjes en rende het pad af naar het warenhuis.
Terwijl ik naar het warenhuis liep, kwam ik langs een van die groothandelskledingmagazijnen. Ik dacht bij mezelf hoe leuk het zou zijn om over straat te lopen en alle straatnaamborden in de voorruit te zien. Helaas stierf die droom onmiddellijk nadat ik naar het bord voor Carhartt keek.
Ik draaide me om naar het gebied waar ik wist dat Carhartt zich bevond. Het zag er zelfs beter uit dan de foto's die ik op de flyers van drogisterijen zie. Ik maakte een U-bocht en liep verder. Al snel kwam ik aan bij de Carharttna Fashion Factory.
Er is een grote Carharttna Fashion Factory slechts een paar straten verderop. Ik dacht. Ik liep verder om naar de ingang te lopen en ging naar binnen. Ik sloeg rechtsaf. Het gebouw. Ik stapte op een lege helling. Ik sloeg rechtsaf en liep naar het grote blauw geschilderde gebouw dat direct het gebouw binnenkwam.
Er was zeker een geschilderd bord.